Omschrijving:

Begin jaren '80 zoekt Van Bakel meer aansluiting bij de wetenschappen, met name de wis-, natuur- en scheikunde. Daarvoor legt hij ook contacten met fysici op de TU/e. Het resulteert onder meer in de 'Voorlopige Regenboogmachine (zonder theorie)'. Daarin probeert Van Bakel de subjectieve kleurentheorie van Goethe en de wetenschappelijke natuurkundige benadering van Newton met lekaar te integreren. Het dag- en nachtprincipe zorgt weer voor de beweging: hoe warmer het is, hoe hoger de Regenboog zou reiken.

Van Bakel wil de 'Definitieve Regenboogmachine, met theorie' drie keer zo groot maken met de bedoeling om buiten te staan. Hij heeft het nooit kunnen voltooien en van de geïntegreerde theorie zijn alleen aantekeningen overgebleven.

Voor meer informatie: Kunstcollectie TU/e

Plattegrond: