Omschrijving:

Gesigneerd en gedateerd: M. Kuipers 86

In het Henri Dunantpark- genoemd naar Henri Dunant (1828-1910), grondlegger van het internationale Rode Kruis en winnaar van de Nobelprijs voor de vrede- zijn twee kunstwerken geplaatst. Ongeveer in het midden van het park, tegen de top van de middelste heuvel bevindt zich het beeld Maansteen van Henk Oddens. Meer naar het noorden, in het centrum van een coniferen en heidetuin staan De Wandelaars van Michel Kuipers opgesteld. Beide ontwerpen zijn in 1986 gerealiseerd in het kader van het 'Spreidingsplan voor beeldende elementen in Eindhoven'. Uit de opdrachtomschrijving blijkt dat voor het laatste kunstwerk gedacht wordt aan een       'liefst figuratief beeldje van circa 60 cm hoog (budget!) in brons of steen op een sokkel', geplaatst in het midden van de platte cirkelvormige top van de heuvel. De locatie is verder al duidelijk vormgegeven. De cirkel heeft een natuurlijke beplanting. Rondom de cirkel ligt een concentrische bestrating, waar straalsgewijs van alle kanten voetpaden op aansluiten. Inschrijving op deze opdracht staat open voor kunstenaars uit de regio. Als keramisch kunstenaar heeft Michel Kuipers een verassend antwoord bedacht. Zijn ontwerp berust op de beeldende kwaliteit van de ruimte zelf. Zijn beelden zijn immers materieloos, een optische illusie. Zij worden gevormd door twee amorfe rollen klei, waarvan het silhouet aan de binnenkant de omtrek van een meer dan levensgrote wandelaar aangeeft, goed zichtbaar voor degene die van beneden af de heuvel opkomt. Er ontstaat een wisselwerking tussen materie en ruimte: de ruimte creëert het beeld, terwijl de materie deel wordt van de omringende ruimte. Het beeld is overigens niet leeg, de ruimte laat de omgeving van bomen, planten en grasvelden zien.

De twee wandelaars zijn tegenover elkaar geplaatst aan de binnenkant van het cirkelvormige planteperk. Zij lopen in een tegenovergestelde richting en suggereren daarmee beweging. Aan de voorzijde zijn de kleirollen vlakgemaakt en geglazuurd, waarmee het beeld aansluiit bij de 'gecultiveerde' bestrating. Aan de achterzijde zijin zij amorf en ongeglazuurd gebleven; daarmee sluiten zij aanbij de 'natuurlijke'begroeiing van het perk. Kleur speelt over het algemeen nauwelijks een rol. In het werk van Michel Kuipers is kleur, inherent aan het materiaal waarin hij werkt, wezenlijk van belang. Het hemelsblauw van het glazuur vormt hier de overgang van de ruimte van het beeld zelf naar de ruimte er omheen. De horizontale geleding lijkt de beweging nog eens te onderstrepen. Michel Kuipers heeft in de regio verschillende monumentale opdrachten in keramiek uitgevoerd, altijd met een dosis onderhuidse humor. In al zijn werken onderzoekt hiij voortdurend de mogelijkheden van de amorfe klei een is hij op zoek naar vernieuwing. Sinds een aantal jaren doet hij onderzoek naar de ruimtelijke werking van zijn keramische sculpturale elementen, waarin hij de grenzen van de realiteit opnieuw heeft weten te doorbreken. 

Plattegrond: