Omschrijving:

Kunstwerk bestaat uit gekantelde elementen ieder 20 cm diep. Ongesigneerd. Opdracht Gemeente Eindhoven ter vervanging van een eerder per abuis vernietigd object. De geschiedenis van het beeld van Huib Benschop in het plntsoen aan de Maria van Bourgondiëlaan heeft een dramatische voorgeschiedenis maar kent gelukkig een goede afloop.

In 1987 krijgt Huib Benschop opdracht via de Beeldende Kunstenaars Regeling (BKR) een beeld voor de openbare ruimte te ontwerpen. Het voltooide beeld kan echter niet direct geplaatst worden en blijft voorlopig bij het bedrijf van uitvoering liggen. Wanneer de plaatsing wel gerealiseerd kan worden blijken de onderdelen van het beeld (circa drieduizend kilo metaal) door een misverstand bij de Hoogovens in IJmuiden terecht te zijn gekomen en inmiddels omgesmolten te zijn... Na enig financieel getouwtrek mag Huib Benschop een nieuw beeld maken dat uiteindelijk in 1992 wordt geplaatst. Op zoek naar wetmatigheden en hun verbondenheid is Huib Benschop gefasineerd geraakt door geometrische vormen die hun kracht lijken te ontlenen aan bepaalde getalsverhoudingen. Ook in dit geval is het beeld gebaseerd op een wiskundige wetmatigheid. Het bestaat uit tien elementen van cortènstaal die met elkaar een sinusbeweging maken. Elk element, aan de onderkant afgerond, is in een bepaalde stand gerold, als het ware in positie gebracht door de aantrekkingskracht van de aarde. Hierdoor ontstaat een aan de zwaartekracht onderhevige beweging en treedt er in het beeld eenoptische verschuiving op. Ogenschijnlijke beweging en wetmatige stilstand roepen een spanning op. In de open constructie speelt ook de ruimte zelf een rol: de ruimte in en tussen de elementen. Het beeld nodigt de beschouwer als het ware uit zich er omheen te bewegen, steeds een wisselend standpunt in te nemen, waardoor de ruimte de ruimte aan een voordurende verandering onderhevig is. Dit spelelement is kenmerkend in het werk van Huib Benschop.

Huib Benschop woont en werkt vanaf 1976 in Eindhoven en is autodidact. In 1979 heeft hij de zilveren medaille van de Société Française gewonnen en aan een groepsexpositie in het Grand Palais te Parijs deelgenomen. Naast beeldhouwer is hij ook schilder; hij maakt vooral geometrisch abstract en surrealistisch werk. De gesuggereerde beweging is een steeds terugkerend element in zijn werk.

Plattegrond: