Omschrijving:

De Limburgse kunstenaar Frans Peeters (1925), die zichzelf eerder beeldbouwer dan beeldhouwer noemt, heeft wereldfaam verworven met zijn beelden van polyester. Zo siert in 1970 een van zijn gebogen vormen het Nederlandse paviljoen op de wereldtentoonstelling te Osaka. En de VPRO-televisie maakt de film 'De ronde wereld van Frans Peeters' over zijn werk.

Daarmee is de essentie van zijn werk duidelijk, al maakte hij talloze variaties op deze oervorm. Zijn eerste beelden waren kleine plastieken van opgerolde figuren, plantaardige vrucht- en knopvormen en vrouwelijke naakten. De grote doorbraak krijgt hij met zijn polyester bolvormen. De voorliefde daarover verwoordt hij zelf in een interview: "De bolvorm is de voltooiing van de ruimtelijke ervaring. Als ik voor een bol sta, sta ik frontaal tegenover een vlak dat in alle richtingen van mij wegbuigt, tot het uit het zicht verdwijnt. Ik vermoed dat de buiging doorgaat, ik ervaar de andere kant. Ik sta als het ware aan alle zijden tegelijk en tegenover mijzelf."

Over de keuze voor polyester vertelt Peeters: "Ik wil beelden maken waarvan het materiaal niets over de maker vertelt. Dat gevoel is opgekomen met mijn marmeren beelden. Mensen bewonderden de gepolijste, melkachtige doorschijnende huid, terwijl ik vind dat het beeld zijn eigen verhaal moet vertellen. Het beeld moet dus worden ontdaan van de sporen van bewerking. Dan is de maker waar hij thuis hoort: buiten beeld."

Maar met het gebruik van polyester is hij er nog niet, want welke kleur moet het beeld krijgen? Zwart geeft de bollen een bepaalde zwaarte die Peeters niet wil. Puur wit blijkt de bolvorm te overheersen, vandaar dat hij kiest voor gebroken wit.

Voor meer informatie: Kunstcollectie TU/e

Plattegrond: