Omschrijving:

Wanneer in 1968-1969 de nieuwbouw van het stadhuis wordt gerealiseerd, trekt het College van Burgemeester en Wethouders een flink budget uit voor kunsttoepassingen. De gemeente Eindhoven geeft aan zeven kunstenaars opdracht tot decoratieve aankleding van het stadhuis. Daarnaast wordt een twintigtal schilderijen aangekocht van kunstenaars uit de regio. Er wordt een speciale commissie in het leven geroepen, die tot taak heeft de kunstenaars te selecteren. Na een bezoek aan prof. A.M. Hammacher, oud-directeur van Rijksmuseum Kröller-Müller en hoogleraar aan de Technische Universiteit Delft, wordt gekozen voor de kunstenaars Ad Dekkers (het wandreliëf van de raadszaal), Peter Struycken ( het tegelreliëf op de wanden tegeover de liften op alle verdiepingen in de hoogbouw), Arthur Spronken (het bronzen gevelbeeld) en André Volten.                                                                                   André Volten wordt aangetrokken om een lichtkroon in de hal van de laagbouw te ontwerpen. Al gauw constateert de kunstenaar dat een kunstwerk van bedoelde omvang op die plaats een te beperkt gegeven zou zijn. Hij ontwikkelt een plan, waarin de totale ruimte van het plafond en het gehele trappenhuis wordt betrokken. met behulp van maquettes weet hij zijn opdrachtgevers voor het uitgebreide plan te winnen. Het idee van een hangende sculptuur boven de trap is hier uitgegroeid tot een dakplafond over vier verdiepingen. De plafond-constructie bestaat uit 1500m² gebogen roestvrijstalen, beweeglijke platen, van waaruit de burgerhal wordt verlicht.

In samenwerking met de architecten J.H.M. Kirch, ir. J.B. Hermans en Th.M van der Eerden, wordt een gevarieerd verlichtingsprogramma ontworpen afgestemd op het divers gebruik van de burgerhal. Het natuurlijke licht dat door het grote raam op de eerste verdieping naar binnen valt, bewerkstelligt de ruimtelijke eenheid. In het jaar 2000 wordt gestart met een algehele renovatie van de laagbouw van het stadhuis, die in het jaar 2002 afgerond zal worden. Eén van de ingrijpende vernieuwingen is het aanbrengen van een glazen dak, dat op 21 juni 2001 voltooid wordt. De stalen platen worden weer teruggebracht op de oude locatie, waarbij echter nu in de bovenste laag een ruimte wordt uitgespaard, zodat het licht van boven af optimaal over het hele gebouw tot in het souterrain kan verspreiden. André Volten behoort tot de groep Nederlandse kunstenaars die in de jaren 1950 geometrisch-abstracte kunstwerken maken, die tegengesteld aan de abstract-expressionistische kunst van bijvoorbeeld Tajiri of Couzijn, aandacht opeisen voor formele en materiële kwaliteiten. Samen met onder meer Jan Maaskant en Carel Visser streeft hij naar een heldere, geometrische vormgeving in de kunst.

Na eerst in een eenvoudige geometrische vormentaal gescchilderd te hebben maakt hij vanaf 1953 reliëfs en ruimtelijke constructies van met name metaal. De techniek van het lassen en andere metaalbewerkingen, waarin in de beeldhouwkunst nog geen traditie bestaat, leert hij bij een scheepswerf. Eind jaren '50 maakt hij gebruik van bestaande industriële halffabrikaten zoals profielbalken en ontstaan zijn bekende stapelingen. In de jaten zestig en zeventig heeft André Volten zich overigens als lid van de Kunstcommissie van de toenmalige Technische Hogeschool Eindhoven ingezet voor kunsttoepassingen in de diverse in aanbouw zijnde gebouwen. Voor het Stedelijk College Eindhoven ontwikkelt André Volten in de jaren tachtig een ontwerp voor de vormgeving van ingangsplein en speelplaatsen.

Plattegrond: